829

باور کنی یا نه .. توی شهر که هستی، حست می‌کنم. امروز بین اکسیژن و نیتروژن هوا، یک مولکول رفت توی ریه‌ام که قلبم با بغض داد زد بوی عطر تو را می‌دهد.

*حافظ

اینایی که میرن پشت سر آدم پیش چندنفر دیگه حرف میزنن و بعدش میان حلالیت میگیرن، انتظار دارن ما یه کف واسه درجه ی خلوص نیتشون براشون بزنیم و بگیم "اصلا من گه خوردم که باعث شدم پشت سرم غیبت کنی" ؟ کو اون مدالهای من، یکی بندازم گردن این دوست مون.

وقتی از من حرف میزنی لحنت حتی از کانالهای آشپزی که سِت قابلمه تبلیغ می‌کنند هم بی‌میل‌تر است. من از قابلمه ها بهترم. من دوست ت دارم.

* سید تقی سیدی

میخوام هرچی گیرنده حسی توی دستم دارم رو دربیارم تا وقتی دعوا می‌کنیم و وسطش دستمو میگیری، بتونم بازم از دستت عصبانی باشم و مثل احمقا نیشم باز نشه.

آنقدر برایم عزیزی ک اگر دستم را بگیری و دستت عرق کند هم، دستم را پس نمی‌کشم .. ولی مگر می‌گیری؟ مگر اهمیت می‌دهی؟ مگر نگاهم میکنی .. مگر هستی .

* سید تقی سیدی

آنقدر به تو فکر می‌کنم که آن روز به جای اینکه بگویم ‌ "مامان" ، اسم تو را صدا کردم. مامان گفت "وا، فلانی کیه؟" .. توی چشم‌هایش نگاه نکردم و گفتم "همون بازیگر جدیده، چشم ابرو مشکیه، موهاش فندقیه، خوشگل میخنده .." و این نزدیک‌ترین تجربه‌ی حرف زدن‌ام با مامان از تو بود.


* حسین دهلوی

وقتی قبلاها از سر بی‌حواسی کاری را انجام می‌دادم، مامان میگفت "عاشقیا!" و بعد دقیق میشد توی صورتم که ببیند واقعا هستم یا نه. دیروز پارچ آب را خالی کردم توی یخچال  ، تا یک ساعت هرچی دستمال میکشیدم نمِ طبقه‌هایش خشک نمی‌شد و مامان از دهنش در رفت "عاشقیا" و غمگین نگاهم کرد.

* امیرشکفته

همیشه انتهای بحثهایمان باید به نفع تو باشد. درغیر این صورت، دلخور می‌شوی .. حرفهایت را جمع می‌کنی .. با صد فکر من‌درآوردی بهشان دامن میزنی و مثل یک گلوله برف که بغلتانی، حجم عظیمی از حرفها و کنایه ها را سرم میریزی. ولی این‌بار نه. زیر بار نرفتم. من هم حرفهایم را زدم. به درک که ناراحت می‌شوی. من هم ناراحت می‌شدم. کور بودی؟

دارم به تنهایی عادت می‌کنم. خب که چی؟! خب بترس. دارم عادت می‌کنم به تنهایی.

همیشه در من، آدم غمگینی هست که حتی اگر دستم را بگیری و مجبورم کنی برقصیم با هم، یک قطره اشک از چشمش می‌افتد.

با صدای مادر که زیارت عاشورا می‌خواند گریه کرده و گفته بودم "برگردد، نماز می‌خوانم" .. برنگشتی. یک سال گذشت. دوباره صدای زیارت عاشورا می‌آمد. گفتم "نماز می‌خوانم، برگردد". مسیر دعایم عوض شد. مسیر رفتن تو نه.